21. [KHR FANFIC] Rozdział 5 "Phantasm"

Witajcie!

    Ten rozdział w przeciwieństwie do poprzedniego powstał bardzo szybko i sprawnie i chociaż w moim zeszycie zajął 3 strony [1,5 kartki] naprawdę wyszedł dość krótki, tak więc musicie to przeżyć. Na pocieszenie dodam, że mam już około połowię r6, więc ujrzycie go dość szybko. Zapraszam do czytania i komentowania. Do tego coś strona źle mi dzisiaj działa i nie chce współpracować, bo czcionkę mi źle ustawiła i odstępy usuwa xd

~~

Rozdział 5 "Phantasm"



    Elena była piękną kobietą, której zależało na Vongolii. Dlatego też dołączył do nich Spade, ponieważ droga była mu ta kobieta. Ona oprócz swego wyglądu miała uczynne, dobre serce i była ważną częścią organizacji, chociaż otwarcie w niej nie działała.
                                                                                 
    Gdy pierwszy raz otworzył oczy, świat wydawał się zamglony i zamazany, przez chwile nie wiedział gdzie jest. Dostrzegł zarys postaci stawiającej coś prawdopodobnie na szafce. Miała jasne, długie blond włosy. Tsuna pomyślał nawet, że umarł i anioł przyszedł po niego. Jednak utracił świadomość równie szybko co ją odzyskał.    Gdy drugi raz uniósł powieki świat wydawał się normalny, a ktoś właśnie cicho wszedł do jego pokoju. Wolno podniósł się do siadu, krzywiąc się nieznacznie.
- Powinieneś jeszcze leżeć- odezwał się ciepły głos. Tsuna uśmiechnął się nieznacznie do podchodzącego i siadającego na skraju łóżka Giotto.
- Nic mi nie jest, martwiłem się bardziej o ciebie, w końcu z mojej winy zostałeś postrzelony. – Głos mu dziwnie zadrżał i niepewnie wyciągnął rękę dotykając wybrzuszenia od bandaża na jego koszuli. Primo złapał jego rękę w nadgarstku i przyłożył dłonią do miejsca gdzie znajdowało się jego serce.
- Nie masz do tego powodu, gdyż wciąż żyję, póki bije moje serce.- Tsuna odpowiedział mu jedynie lekkim uśmiechem i skinął głową. ~Bije tak spokojnie, chociaż ucierpiał, a mi nie stało się nic, a wydaje się, że moje zaraz wyskoczy. To nie ma większego sensu... A może?~ Poczuł jednak spokój i rozluźnił się nieco.
- Kim była osoba, kobieta, która tutaj przyszła?- Zapytał po chwili, zbyt ciekawy odpowiedzi, chociaż również mogła to być halucynacja, przywidzenie.
- Elena przyszła do ciebie- odpowiedział wstając i zaczął chodzić po pokoju.- Muszę cię przeprosić za to co stało się trzy dni temu.
- Trzy dni?!- Przerwał zaskoczony Tsunayoshi.- Byłem nieprzytomny aż całe trzy dni?
- Niestety tak, nie dało się ciebie obudzić jakbyś zapadł w śpiączkę- wyjaśnił mu krótko.
- Myślałem, że o wiele krócej… Ale to było dziwne, wydaje mi się, że słyszałem na początku śpiew, a potem widziałem jedynie czerń i nic więcej. Jednak mogło mi się to przesłyszeć, albo to tylko moja wyobraźnia. Nie potrafię tego zrozumieć. Dzieje się to za szybko.- Mruknął przymykając oczy. Położył się i został przykryty kołdrą przez Giotto.
- Oby ci się tylko zdawało- powiedział cicho.- A teraz powinieneś się przespać. Rozmowę dokończymy później.
- Zostałbyś ze mną?- Zapytał niepewnie szatyn, zdawał sobie sprawę, że brzmiało to szczeniacko, ale słowa obecnego szefa zmartwiły go i nie chciał, obawiał się trochę być teraz sam. ~Oby? Jak to oby? Ale co jeśli była to prawda? Co wtedy mam zrobić?~
- Dobrze- skinął głową i pozostał przy nim.
            
~~
             
phantasm- przywidzenie [według jakiegoś dziwnego słownika]